|
|Ter overdenking
|Ter overdenking
Ter Overdenking
Herinnert u hoe Hij tot u gesproken heeft…
Lucas 24:6
Het was op de paasmorgen een enorme schok voor de vrouwen om te ontdekken dat de steen van het graf afgewenteld was. Totaal ontredderd en radeloos zien ze dat het lichaam van de Here Jezus niet meer in het graf ligt. Blijkbaar was het Hem niet gegund om in vrede te rusten.
Voor zichzelf zien de vrouwen geen uitweg meer. Alsof ze zich op een doodlopende weg bevinden. Zoals het volk Israël na de uittocht uit Egypte voor de Rode Zee stond. Zonder perspectief voor de toekomst. Hopeloos.
Ontredderd en radeloos. Zo zijn ze vroeg in de ochtend wakker geworden en op pad gegaan. Met tranen in de ogen, waardoor het zicht vertroebeld is. Gevangen in eigen gedachten. Lichamelijk uitgeput van spanning.
In het graf worden de vrouwen aangesproken door twee mannen in een blinkend gewaad. Als door een bliksemlicht overvallen krimpen ze ineen. “Waarom zoekt u de Levende bij de doden?” Een levende zal je in een graf tevergeefs zoeken.
De Here Jezus is door Zijn hemelse Vader opgewekt uit de doden. Op Goede Vrijdag is er geen punt achter het Evangelie gezet, maar een komma. God heeft door de ondoorwaadbare plaats van de dood een pad gebaand. Het is onvoorstelbaar, maar wél waar.
Herinneren de vrouwen zich niet de woorden die de Here Jezus in Galilea gesproken heeft?! Hij heeft toen al verteld dat Hij overgeleverd en gekruisigd zou worden en ten derde dage zou opstaan. In de diepte van de wanhoop en teleurstelling worden de vrouwen gevraagd om zich die woorden te herinneren.
Het zich herinneren van iets is een verstandelijke activiteit. Weet u dat feit nog? Ja, die woorden van de Here Jezus over Zijn lijden, sterven en opstanding herinneren de vrouwen zich nog wel. Dat was in het verleden.
Zou het alleen een herinnering zijn geweest, dan was het slechts een terugkijken: het oproepen van nostalgische gevoelens en een verlangen naar die ‘goede’ oude tijd.
De woorden zijn namelijk ook bedoeld als een gedenken. Het oproepen van een herinnering om niet te vergeten. Ze worden van een andere kant te binnen gebracht. Met het oog op de toekomst. Dat geeft hoop.
De Bijbel is wat dat betreft meer dan een geschiedenisboek. De vrouwen beseffen dat en keren terug om dat aan de anderen te vertellen. De ogenschijnlijk ondoorwaadbare plaats blijkt een begaanbare doorgang te hebben. Het is niet bij mooie woorden alleen gebleven. “God houdt trouw tot in eeuwigheid en laat niet varen de werken Zijner handen.”
Opvallend is dat op de paasmorgen geen spectaculaire tekenen zijn gegeven. Met het oog op het heden en de toekomst worden de vrouwen opgeroepen om zich de woorden van de Here Jezus te herinneren. Niet meer en niet minder.
O morgen van verblijden,
o dageraad, o licht!
Zie, na de nacht van lijden
toont God zijn aangezicht,
Hij, machteloos geknecht,
als wij in 't graf gelegd,
blijkt in zijn onmacht sterk
en doet een heerlijk werk.
Hij was in 't graf gedreven,
de vijand juicht en lacht,
geen nood, het duurt maar even,
want Hij verrijst met macht
en in de morgen luid
roept Hij de zege uit
en zwaait in 't veld vooraan
de overwinningsvaan.
(Gez. 214 vs. 1 en 2)
|
