|
|Ter overdenking
|Ter overdenking
Ter Overdenking
Mt. 22:1-14
Het koninklijk bruiloftsmaal
Een koninklijke bruiloft is een bijzondere gebeurtenis. Al geruime tijd van tevoren worden voorbereidingen getroffen. Niets wordt aan het toeval overgelaten. En als het zover is worden de uitnodigingen verzonden.
Wie tot de gelukkigen behoort mag het feest in de feestzaal meevieren. Dat is niet voor veel mensen weggelegd. Zeker niet voor de ‘gewone’ man en vrouw. Het zal je dus maar gebeuren dat je een uitnodiging van de koning ontvangt.
In de gelijkenis willen de genodigden niet komen. Ze hebben er geen behoefte aan, omdat ze het te druk hebben met andere zaken. Ze slaan geen acht op de uitnodiging van de koning. Het is zo erg, dat andere slaven van de koning zelfs worden mishandeld en gedood.
Het oordeel van de koning is hard. De moordenaars van zijn slaven worden omgebracht en hun stad wordt in brand gestoken. Niets zal ooit meer aan deze mensen herinneren. Of ze nooit bestaan hebben.
Na deze voor de koning grote ontgoocheling worden anderen genodigd. Zij krijgen nu de gelegenheid om deel te nemen aan het feest. Mensen die zowel letterlijk als figuurlijk buiten beeld waren, omdat ze verbleven op de kruispunten van de landwegen. Het zijn de ‘randfiguren’ van de samenleving.
Niet voor niets zal gesproken worden over slechten en goeden. Toch worden zij zonder uitzondering genodigd. En zij komen. Of allen komen wordt niet verteld, wél dat de bruiloftszaal vol werd met hen, die aanlagen. Geen feest met de aanvankelijk genodigden, maar met mensen die er niet eens van durfden te dromen.
Blijkbaar is het binnengaan van de bruiloftszaal geen punt. Wie genodigd is mag binnengaan. Alleen… er wordt verwacht dat je dan een bruiloftskleed aan hebt. En dat wordt één van de gasten alsnog fataal. Het was hem bij het binnengaan wél uitgereikt, maar hij vond het niet nodig om het vervolgens te dragen.
De situatie in de gelijkenis van het koninklijk bruiloftsmaal lijkt opvallend op die van onze tijd. Velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren. We kunnen ons druk maken om de vraag waarom maar weinig mensen uitverkoren zijn. Maar is het niet geweldig dat velen geroepen zijn?! Wie van ons eigenlijk niet?!
Wat is het dan ‘eeuwig zonde’ als mensen de uitnodiging met een smoes naast zich neerleggen. Laten we de uitnodiging dankbaar aanvaarden, want wie zegt dat we nog zo’n kans krijgen.
|
