|
|Ter overdenking
|Ter overdenking
TER OVERDENKING
Lucas 4:14-30
Naar gewoonte
Ieder mens heeft of zijn of haar gewoonten. Sommige van die gewoonten zijn goed en anderen slecht. Vaak denken we er niet eens meer bij na. Uit gewoonte doen we het ‘gewoon’. Of we doen iets volgens onze gewoonte.
De kerkgang is zoiets. Je kan, zonder erbij na te denken, op zondag naar de kerk gaan. Omdat je als kind geleerd hebt dat je op zondag naar de kerk ‘moet’. Maar het kan natuurlijk zijn dat je het zelf ook ‘wilt’. Dat je er (steeds weer) bewust voor kiest.
Van de Here Jezus wordt verteld dat hij volgens Zijn gewoonte op de sabbatdag naar de synagoge ging. Waarom eigenlijk? Als Gods Zoon Zal men Hem weinig nieuws hebben kunnen vertellen. Misschien iets om over na te denken als we vinden dat we zo weinig of niets hebben aan een kerkdienst bij dominee die of die.
Een synagoge is natuurlijk geen kerk. Gewoonten en gebruiken verschillen. Waar wij plaats nemen in de kerkbank, stond de Here Jezus op om voor te lezen “om aan armen het evangelie te brengen”. In de kerk zitten we niet alleen voor onszelf en draait het niet alleen om ons. Kenmerkend voor een christelijke gemeente is immers de gemeenschap. En die gemeenschap komt samen in Jezus’ naam.
In de gemeente staat het evangelie centraal. Vroeger werd een dominee ook wel ‘dienaar van het Woord’ genoemd en in de preek werd het Woord ‘bediend’. Gods Woord. Aan de Here Jezus werd het boek van de profeet Jesaja gegeven. “De Geest van de Heere is op Mij, omdat Hij Mij gezalfd heeft; Hij heeft Mij gezonden om aan armen het evangelie te verkondigen…”
In de Here Jezus zijn de woorden van Jesaja 61:1 v vervuld en hebben die woorden betekenis: voor dat moment, maar ook voor de toekomst. Wanneer we het Woord laten spreken, gaat het over Degene waarover het in een kerkdienst zou moeten gaan: Jezus Christus, onze Heer en Heiland. Dan blijven of worden bijzaken (weer) bijzaken.
Als dat in een gemeente een gewoonte is, dan mogen we de macht van deze gewoonte ervaren. Dat is de belofte die de Here Jezus de mensen in de synagoge van Nazareth voorhoudt. En Hij is ook gezonden “om aan gevangenen vrijlating te prediken en aan blinden het gezichtsvermogen, om verslagenen weg te zenden in vrijheid, om het jaar van het welbehagen van de Heere te prediken.” Wat willen we nog meer aan het begin van een nieuw jaar?
Nee, we eten niet iedere dag spruitjes of boontjes. Maar het is wél een goede gewoonte om iedere dag een warme maaltijd te gebruiken. Of je er behoefte aan hebt of niet, of het je smaak is of niet, of je het druk hebt of niet. “En Hij Jezus ging naar Zijn gewoonte op de dag van de sabbat naar de synagoge…” Het was Hem tot een zegen.
Vanuit Gorkum
Het oude testament op rijm
Het oude bijbelboek bevat
in zich een ongemene schat
voor naarstigen in ’t zoeken.
Men vindt in ’t Oude Testament,
bij Jood en Christen wel bekend,
één min dan veertig boeken.
Vijf zijn van Mozes, Jozua,
het boek der Richteren, Ruth daarna
van Samuël twee werken.
Twee van ’t bedrijf der Koningen,
Kronieken twee, door geest en pen,
beschreven voor Gods kerken.
Voorts Ezra en Nehemia trouw,
het boek van Ester, Ahasveros’ vrouw,
Job en het boek der Psalmen,
Spreuken, Prediker, Hooglied,
veel schoner dan Parnassus lied,
vol aangename galmen.
Profeten, viermaal vier daar zijn,
vier vindt men groot en twaalf klein.
De grote vindt men in dezen:
Jesaja, deftig, hoog van toon
en dan Jeremia, priesterzoon,
die het Klaaglied ook doet lezen.
De derde is Ezechiël,
de vierde grote Daniël.
Nu volgen twaalf kleine:
Hosea, Joël, Amos en
Obadja, Jona, die met hen
bestrafte het onreine.
Voorts Micha, Nahum, Habakuk,
Zefanja, Haggai. Van druk
en vree meldt Zacharias.
Maleachi sluit het hek
en meldt in een kort bestek,
de komst van de Messias.
(herkomst onbekend)
Mede namens Jannie een hartelijke groet vanuit Gorinchem,
Ds. Martin Schinkelshoek
|
