|
|Ter overdenking
|Ter overdenking
Ter Overdenking
Vervuld met de Heilige Geest
Van alle christelijke feesten is Pinksteren ongetwijfeld het vreemdst. Bij de andere feesten kan je je nog wel iets voorstellen, maar bij dit feest schiet de verbeeldingskracht echter tekort. Het begon met het geluid als van een geweldige windvlaag en tongen als van vuur, die zich verdeelden en zich op ieder van hen zette. En zij begonnen met andere tongen te spreken, zoals de Geest het hun gaf uit te spreken.
Iets kan wel beloofd zijn (Joh. 14), maar na verloop van tijd neemt de verwachting af. Het is dan ook de vraag of Jezus’ volgelingen met grote verwachtingen naar dit gebeuren hebben toegeleefd. En… is het met ons anders? Hoe zit het met onze verwachtingen als het gaat om de uitstoring van de Heilige Geest?
De discipelen hadden geen enkele voorstelling gehad van wat hun te wachten stond. Zij zaten meer in een afwachtende houding dan een verwachtende. Wat konden ze met Jezus’ belofte? Wat voor waarde moet je toekennen aan een belofte waarvan de strekking onduidelijk is? Zij waren er vooral op uit om met elkaar te overleven. Gaat het trouwens niet vaak zo in de kerk?
De uitstorting van de Heilige Geest gebeurde plotseling. Het was een alomvattend gebeuren. Zij werden allen vervuld met de Heilige Geest. Men was er vol van. En waar het hart vol van is… Het is een heel duidelijk, aanwijsbaar gebeuren. De omstanders horen en zien het. Ze zijn ook stomverbaasd. Een ieder van hen hoorde het evangelie in zijn of haar eigen taal.
De reacties op hetzelfde evangelie zijn totaal verschillend. Er zijn mensen die zich afvragen wat dit toch wil zeggen, maar er zijn ook mensen die spottend en negatief reageren. Zullen Jezus’ discipelen en de anderen door dit gebeuren ook niet verbaasd zijn geweest? Wie had de discipelen daartoe in staat geacht?
Als God met Zijn Geest mensen vervuld, dan gebeuren er wonderlijke dingen. Het zal overigens niet voor niets zijn dat de uitstorting van de Heilige Geest gepaard ging met de tekenen als van wind en vuur. Zijn wij echter bereid om een frisse ‘wind’ te laten waaien en ons van binnenuit te laten bezielen?
Ds. Martin Schinkelshoek
|
