|
|Ter overdenking
|Ter overdenking
Ter overdenking
n.a.v. Hand. 4:32-37
Over veren gesproken
Veren…
Ineens lag het gras er vol mee. Allemaal eendenveren. Grote en kleine, brede en smalle, lichte en donkere veren... Wonderlijke constructies. Dat een eend daarmee kan vliegen en dat veren voor een goede isolatie zorgen. Je ziet het er niet direct aan af.
Er zijn trouwens heel wat uitdrukkingen in het Nederlands waarin het woord veer voorkomt. Voor u mij een veer op de hoed zet, zal ik maar direct zeggen dat mijn kennis van vogels beperkt is. Wat dat betreft pronk ik dus met andermans veren. Hopelijk leidt dit er niet toe dat u uw veren overeind zet.
Door de veren verschillen vogels van andere levende wezens. En voor wie er verstand van heeft is aan een veer de vogelsoort te herkennen. Er zijn trouwens diverse soorten veren. De donsveren, die dicht tegen het lichaam liggen, zijn vooral zacht en warm. Daaroverheen liggen de dekveren, met een zachte, maar stevige structuur.
En dan zijn er nog de slag- en staartpennen. Dit zijn de stevigste veren van een vogel. Wist u trouwens dat het Latijnse woord voor veer en vleugel penna is? Deze veren hebben een belangrijke functie tijdens het vliegen en zij vergroten het draagvermogen van de vleugels en de staart. Een gierzwaluw kan zelfs tot drie jaar voortdurend in de lucht zijn voordat hij voor de eerste keer broedt.
Heeft u zich wel eens afgevraagd hoeveel veren een vogel heeft? Een kleine vogel heeft meestal minder veren dan een grote, maar een wilde eend heeft altijd nog zo’n 7000 veren. Net als onze haren gaan veren niet een volledig vogelleven mee. Daarom moeten vogels ruien. Ondanks dat veren erg licht zijn, vormen ze een verrassend groot deel van het lichaamsgewicht van een vogel.
Over de structuur van veren is ‘nagedacht’. De details zal ik u besparen, maar als een veer in de war raakt, hoeft de vogels slechts de veer door z’n bek te trekken en alles valt weer keurig op zijn plaats. En door de dakpansgewijze ligging van de dekveren wordt de huid van de vogel in de regen niet nat.
En veren? Vroeger schreef men met een ganzenveer, een ander had er een op zijn hoed zitten, en misschien slaapt u vannacht wel onder een met dons gevuld dekbed.
… en het leven der gemeente
Aan veren moest ik denken in verband met de kerk. Is de gemeente ook niet een bonte verzameling van vogels van diverse pluimage. De één is stemmig en donker gekleed, en de ander licht en vrolijk, de één piept wat, en de ander fluit er op los, de één komt bijna niet van de grond, en de ander bevindt zich vaak in hogere sferen.
Zoals veren voor een vogel onmisbaar zijn, zo is Jezus dat voor een gelovige. En aan een gelovige is - als het goed is - ook te zien met wat voor een soort ‘vogel’ men te maken heeft. Eigenlijk zijn gelovigen bijzondere vogels: ze bevinden zich graag in hogere sferen, en tegelijk staan ze met beide ‘poten’ op de grond. Eens zijn ze gedoopt, waardoor ze iets van een watervogel hebben. En ze houden van zingen, waardoor het net zangvogels zijn…
Christenen zijn vogels die zelfs hun sporen in de taal hebben nagelaten. Alleen al de naam christen die naar Christus verwijst. Maar er zijn ook vele andere Bijbelse uitdrukkingen die in de Nederlandse taal terecht zijn gekomen. Zo kent men aan de vruchten de boom (naar Matth. 7:16). Het zal u vast geen doorn in het oog zijn (naar Num. 33:55) als ik u dit schrijf.
Binnen de groep ‘gelovigen’ zijn weer verschillende soorten ‘veren’ waar te nemen. Er zijn pastorale veren die vooral warmte afgeven. Er zijn veren - laten we ze maar kerkrentmeesterlijke veren noemen - die zorgen voor een zachte, maar stevige structuur in het leven der gemeente. En tot slot stevige diaconale veren die zo belangrijk en kenmerkend zijn voor de gemeente, omdat zij het draagvermogen vergroten.
Een veer kan nog zo mooi zijn, maar één veer op zich is en blijft slechts een veer. Samen zorgen zij er voor - ieder met hun specifieke eigenschappen - dat een vogel dat kan doen waarvoor hij geschapen is. En niet te vergeten: alleen als de veer vast zit aan de vogel en in conditie is kan een vogel ermee vliegen.
Om in conditie te blijven is het van groot belang om regelmatig de veren te poetsen en weer in ‘model’ te brengen. Ook in de zomerperiode als op zondag de natuur lonkt om rond te fladderen of te badderen. Het lijkt soms een hele opgave om weer opnieuw de veren glad te moeten strijken, maar in feite is het een kleine handeling met een positieve effect. En… des te langer men ermee wacht, des te meer moeite kost het om er weer op zijn paasbest uit te zien.
Veren zitten niet voor altijd aan de vogel. Tijdens de rui laten vogels namelijk hun oude veren los. Misschien bent u al oud(er), maar daarmee bent u als ‘veer’ niet afschreven. Veren komt je op heel veel plaatsen tegen, en in de meest uiteenlopende functies. Ook als u de kracht niet meer hebt om te vliegen, zijn er nog altijd vele toepassingsmogelijkheden waarmee u een bijdrage kunt leveren aan de opbouw van de gemeente.
|
