|
Meditatie
Meditatie
En hij was niet meer. (Genesis 5 : 24)
Het is toch verschrikkelijk wanneer je zo plotseling iemand moet gaan missen. Woorden van troost zijn er dan nauwelijks te vinden. En wie laat zich troosten wanneer zoiets verschrikkelijks ons leven binnenkomt? En vooral wanneer dit iemand is die nog erg jong is. Nu kunnen we tegenwerpen, maar Henoch – waar het hierover gaat – is toch maar 365 jaar geworden. Zeker, dat is zo. Dit is een leeftijd waar wij nauwelijks bij kunnen komen. Maar toch, gezien zijn voorvaderen, was hij nog erg jong. Methusalah, zijn zoon, werd negenhonderdnegenzestig jaar. En zijn vader Jered werd achthonderd jaar. Henoch was dus nog erg jong toen er aan zijn aardse leven een einde kwam.
En ik kan mij zo voorstellen dat het verdriet van zijn vrouw, zijn kinderen en kleinkinderen ontzaglijk groot geweest is. Niet alleen vanwege de jonge leeftijd waarop Henoch gestorven is, maar misschien nog wel meer omdat er geschreven staat: en hij was niet meer, want God had hem opgenomen. Er was niet eens een lichaam om te kunnen begraven. Niet eens een plaats waar je je geliefde hebt neer kunnen leggen en waar je nog naar toe kunt gaan, om …. Ja, wat zullen we zeggen? Om de herinneringen aan die geliefde nog beter boven te kunnen halen? Om de geliefde nog een eerbetoon te bewijzen? Om je eigen verdriet bij dat graf uit te huilen?
Voor de vrouw van Henoch en voor zijn kinderen en kleinkinderen is er niets meer. Zo was hun man, vader en opa nog bij hen en ineens is hij weg. Dan is er niets meer dan een lege plaats. Geen begrafenis, geen laatste eer bewijzen, geen waardig afscheid krijgen, niets is er en niemand. Dan ben je werkelijk met je verdriet alleen. Is er enkel een leegte van gemis.
En wanneer ik dit dan in de Bijbel lees, vraag ik mij af: waarom heeft onze God dit toch in de Bijbel laten neerschrijven? Wat is de zin en de bedoeling van deze paar verzen over Henoch, want verder komen wij hem in de Bijbel niet tegen. De naam Henoch komen we wel enkele keren tegen. In Genesis 4 wordt gesproken van Henoch, een zoon van Kaïn. Maar je zult maar een vader hebben die als een moordenaar bekend staat. Nu niet bepaald plezierig voor je. We komen de naam Henoch ook tegen in Genesis 25. Daar staat beschreven dat Abraham na de dood van Sara nog een andere vrouw neemt, Ketura is haar naam. En een van de kleinzonen van Abraham en Ketura draagt de naam Henoch. En de naam van Henoch komen we nog tegen in het boek 1 Kronieken 1, maar dat is dezelfde Henoch die daar genoemd wordt in het geslachtsregister van Adam, die wij ook tegengekomen zijn in Genesis 5.
Dan is er alleen nog een buiten-Bijbelse boekrol gevonden met de naam: Boekrol van Henoch. De Ethiopische Koptische kerk heeft deze boekrol in hun Bijbel opgenomen. En toen deze boekrol werd gevonden, ontdekte men iets bijzonders. Toen bleek dat in de brief van Judas en Petrus uit deze boekrol is geciteerd. De discipelen van de Here Jezus moeten deze boekrol dus gekend hebben.
Toch blijft nu de vraag des te dringender over: waarom staat dit dan in de Bijbel vermeld. Wat wil onze God door deze Henoch ons bekend maken? Kennelijk heeft dat te maken met wat voorafgaat aan: En hij was niet meer! Daar staat van Henoch vermeld: En Henoch wandelde met God. Henoch wandelde met God, zoals eerder Abraham met God wandelde naar die heuveltop vanwaar zij Sodom en Gomorra konden zien liggen. Daar vertelde God aan Abraham wat God met die steden ging doen. En daar hield Abraham zijn pleidooi om die steden te sparen als er 50 rechtvaardigen aanwezig zouden zijn en Abraham bracht het tenslotte terug op tien en wanneer die tien rechtvaardigen in die steden gevonden zouden worden, zou onze god deze steden sparen omwille van die tien.
Henoch wandelde met God. Wanneer mensen gaan wandelen, bewerkt dit altijd een rust. Wandelen kan dan ook zomaar er toe leiden dat je met elkaar in gesprek gaat over dingen waarover je anders samen niet spreekt. Wanneer je als geliefden samen aan het wandelen bent, kan het zomaar gebeuren dat je zomaar ineens een hele diepe band van verbondenheid ervaart. Zelfs, dat er door je heen kan flitsen: stel je voor dat ik die ander nu zou moeten missen. Dat is dan onverdraaglijk. Blijkbaar is er zoiets ook tussen God en Henoch gebeurd. God kon Henoch niet langer missen! En Hij nam Henoch tot zich. Voor de familie verschrikkelijk, maar voor Henoch iets heerlijks. En wanneer er dan in ons leven iemand plotseling van ons wordt weggenomen, is het goed om deze geschiedenis van Henoch in gedachten te houden: mogelijk dat God, hem of haar, die mij zo lief is, niet langer heeft kunnen missen. En kan dat de reden zijn waarom deze God onze geliefde tot zich genomen heeft. Dan is er te midden van alle gemis en verdriet ook iets van troost: mijn geliefde is bij de HERE. Bij de Vader in de hemel.
|
